Porównania homeryckie: "Jako gwiazda wieczorna, co wschodzi, gdy zmierzchy przednocne / niebo omroczą; a ona najpiękniej błyszczy wśród wszystkich, / taki blask bił od grotu ostrego włóczni Achilla"
Epitety: "puklerzem świetnym, kunsztownym", "najłacniej", "na błyszczącym zaś szłomie o czterech kabłąkach złociste kity piękne"
Patos to wzniosły styl wypowiedzi, dzięki któremu łatwo jest oddać powagę opisywanych wydarzeń. Stanowi jedną z cech charakterystycznych Iliady, co zostało uzyskane dzięki stosowaniu rozbudowanych porównań homeryckich oraz stosowanie bogatych epitetów. Osadzenie wydarzeń eposu w czasie dziejowego konfliktu – wojny trojańskiej – również dodaje powagi i wzniosłości całemu utworowi. Bohaterowie posługują się wysublimowanym, pięknym językiem. Iliada posiada stały rytm, dzięki któremu została zachowana stała długość wersów, co tylko dodaje jej patetyzmu.
Porównania homeryckie są zazwyczaj bardzo długie i rozbudowane, potrafią zająć nawet kilka wersów tekstu. Homer był uznawany za mistrza tworzenia podobnych porównań ze względu na piękno i liryzm jego wypowiedzi. Dodatkowo stosowane epitety i wzniosły język podnoszą wartość patetyczną Iliady.