Grecy nie mieli jednorodnego stosunku do spraw życia i śmierci. Niejednokrotnie nie potrafili pogodzić się ze stratą ukochanych osób czy z końcem własnego życia i próbowali za wszelką cenę się przed tym uchronić — nawet jeżeli to miałoby skazać ich na cierpienie lub kary jak Syzyfa czy Orfeusza. Śmierć podczas walki była honorowym dowodem bohaterstwa, jednak w normalnych okolicznościach to życie było największą wartością.
Na przestrzeni nie tylko całego tekstu, ale też całej mitologii można zauważyć niezwykle różny stosunek Greków do śmierci – jedni wydawali się pogodzeni z losem, a inni walczyli z nim za wszelką cenę. Śmierć wydawała się piękna tylko wtedy, gdy ginęli znakomici bohaterowie, ku chwale swojej ojczyzny lub samych siebie.