Jan Parandowski przedstawił rodzący się świat przy użyciu przeważającej ilości zdań pojedynczych rozwiniętych. Autor zastosował bogate opisy tego, jak wyglądała natura, a różne elementy rzeczywistości powstawały obok siebie, niekoniecznie jako cykl przyczynowy. Występują głównie zdania oznajmujące, ponieważ narodziny świata zostały harmonijnie opisane jako spokojny proces tworzenia.
Przymiotniki: młode, obfite, pierwsze, wielka, szumiąca, nieznane, rzadkie, znajome, wygodne, jasne, ciemne, pierwsza, powitalna.
Autor wydobywa przede wszystkim fakt, że rodzący się świat jest nowy, świeży oraz bardzo młody. Wszystko dopiero zaczyna przybierać kształty, jakie powinno ostatecznie posiadać.
Jan Parandowski przedstawił rzeczowy opis powstającej się rzeczywistości. Najważniejsze dla niego było uchwycenie charakteru nowego, młodego świata, w którym nic nie było takie, jak wcześniej.
Zdania pojedyncze nierozwinięte składają się wyłącznie z podmiotu i orzeczenia. Zdania pojedyncze rozwinięte zawierają również określenia podmiotu i orzeczenia. Zdania złożone współrzędnie mają więcej niż jedno orzeczenie, a ich istnienie nie zależy od siebie nawzajem. Zdania złożone podrzędnie mają więcej niż jedno orzeczenie i wzajemnie z siebie wynikają.