Arystofanes nawiązuje do klasycznych cech tragedii antycznej. Chmury zawierają typowy podział – prolog, stasimony, epeisodiony i exodos, ale Arystofanes wprowadził dodatkowe elementy – parabazę (wypowiedź autora przy pomocy chóru, zwykle dotyczy ważnego problemu) oraz agon (słowny pojedynek między bohaterami). Klasyczny chór został zastąpiony Chmurami, które reprezentują poglądy sofistów i namawiają do zaczerpnięcia z nich nauki. Nie zachowuje wprawdzie zasady trzech jedności, ponieważ akcja rozgrywa się w różnych miejscach, jednak sytuacja, w której znalazł się Strepsjades przypomina konflikt tragiczny – jego walka z długami była z góry skazana na porażkę. Występuje mimesis – wydarzenia przedstawione w dramacie wykazują duże prawdopodobieństwo tego, że mogłyby rozegrać się w rzeczywistości.
Główne cechy antycznej tragedii to:
– zasada trzech jedności,
– występowanie konfliktu tragicznego,
– wina tragiczna (hamartia),
– katharsis – oczyszczające działanie utworu,
– wydarzenia zaczerpnięte z mitologii,
– mimesis,
– decorum – dostosowanie formy utworu do jego treści,
– obecność maksymalnie trzech postaci na scenie w jednym momencie.