Poezję Horacego wyróżnia łączenie ze sobą elementów filozofii stoickiej i epikurejskiej. Najczęściej posługuje się formą refleksyjnej ody, jednak nie stroni również od listów czy satyr.
Jerzy Krókowski określa poezję Horacego jako wyjątkową ze względu na jej kunszt i niezwykłe przymioty – „I w odach, podobnie jak w satyrach i listach, głosi Horacy swą mądrość życiową, będącą swoistą mieszaniną epikurejskich i stoickich”.