Sztuka oratorska polegała na wygłaszaniu przemówień. W pewnych aspektach była zbieżna z założeniami retoryki opisowej, która również zakładała wygłaszanie mów. Odróżniał je od siebie fakt, iż retoryka polegała na umiejętności tworzenia słowa pisanego oraz tekstów mówionych. Autor przedstawił oratorstwo jako sztukę, natomiast retorykę — jako teorię.
Sztuka oratorska odnosi się do umiejętności pięknego wygłaszania mów i nie bez powodu nosi nazwę „sztuki”. Nie ma tak silnych założeń i podstaw teoretycznych jak retoryka opisowa, która jest całym procesem tworzenia mowy.