Herbertowska reinterpretacja mitu doprowadziła do jego desakralizacji. Sfera sacrum nie miesza się z profanum, ponieważ nie istnieje w Historii Minotaura. Zbigniew Herbert nie opowiadał historii o bogach, herosach oraz ich losach na ziemi i poza nią – przedstawił niezwykle rzeczywiste losy księcia Minotaura, który zginął ze względu na swoje ułomności. Bez znajomości mitologii można by pomyśleć, że te wydarzenia miały miejsce w rzeczywistości i nie są wyłącznie odwzorowaniem mitu. Poeta ironicznie ukazał potęgę śmierci, która pokonuje wszystko – w dwudziestowiecznej rzeczywistości nie było już miejsca na piękne, mityczne opowieści nawiązujące do wierzeń, które dawno straciły na znaczeniu.
Historia Minotaura pochodzi z tomu Pan Cogito wydanego w 1974 roku, jednak powstawał na przestrzeni jedenastu lat (1962–1973). Zbigniew Herbert zawarł w nim refleksje na temat pozycji człowieka w świecie po trudnych czasach wojny, w epoce kryzysu ideałów i wartości. XX wiek to czasy, gdy sacrum (sfera poświęcona bóstwom, często niedostępna dla człowieka) przestało mieć tak wielkie znaczenie, jak wcześniej, a na rzeczywistość spoglądało się z ironią.