Sokrates został zaatakowany przez Arystofanesa, ponieważ autor nigdy nie był zwolennikiem poglądów prezentowanych przez filozofa.
Sokrates Platona był mądry i chętnie dzielił się swoimi przemyśleniami oraz posiadaną wiedzą ze swoimi uczniami. Nie robił tego wprost, ale za pomocą własnej metody majeutycznej, dzięki której jego rozmówcy wydobywali z siebie wiadomości, które posiadali głęboko w swoim wnętrzu, jednak nie byli tego wcześniej świadomi. Był przeciwnikiem sofistów – nauczycieli, którzy pobierali od młodzieży wynagrodzenie za naukę, za co byli krytykowani. W rzeczywistości mógł zostać uznany za ideał mądrości.
Sokrates Arystofanesa to sprytny i przebiegły krętacz, którego nauki demoralizują młodzież, wprowadzając zamęt w wychowaniu. Autor oskarżył filozofa o odrzucenie bogów oraz przynależność do znienawidzonych sofistów – umniejszył tym samym jego rzeczywistemu dorobkowi filozoficznemu. Arystofanes przedstawił Sokratesa w sposób mocno ironiczny.
Przedstawienie Sokratesa przez Arystofanesa ma niewiele wspólnego z rzeczywistością. Autor Chmur opisał go jako chciwego demoralizatora młodzieży, którego nauki powodują zamęt w umysłach. Pod jego wpływem Fejdippides zaczął wygłaszać tezy, zgodnie z którymi można bić rodziców. Te same nauki sprawiły jednak, że zdołał obronić ojca w sądzie i uwolnić go od długów, których nie miał zamiaru uczciwie spłacać. Platoński Sokrates to postać całkowicie pozytywna, pomagająca innym poszerzać horyzonty oraz propagująca zainteresowanie filozofią.