Przedstaw swoją opinię na temat przekonania twórców o nieśmiertelności ich poezji oraz wskaż, czy nie powinni kierować się skromnością.
Przekonanie twórców o nieśmiertelności poezji jest w pełni uzasadnione. Topos non omnis moriar został stworzony już w starożytności i od tamtej pory poeci chętnie się do niego odwołują. Twórczość poetycka to nie tylko odzwierciedlenie ogromnego talentu, ale także sposób na życie. Wszyscy autorzy chcą zostać zapamiętani ze względu na to, co i w jaki sposób pisali. Artysta nie powinien być związany zasadą skromności, jeżeli nie czuje takiej potrzeby. Jego charakter zostanie oceniony przez czytelników jego twórczości, a chęć bycia zapamiętanym nie jest niczym niezwykłym ani niestosownym. Dopóki przekonanie o własnym geniuszu nie powoduje niczyjej krzywdy, twórca powinien móc swobodnie wygłaszać tezę o nieśmiertelności swych dzieł. W obecnych czasach nie ma możliwości, aby jakieś dzieło całkowicie zniknęło z kart historii – nie są im straszne wielkie pożary, jak w starożytności.
Przygotowując wypowiedź ustną lub pisemną na wskazany temat, pamiętaj, aby odpowiednio poprzeć argumentami swoje zdanie. Artyści wszystkich epok, z wyjątkiem średniowiecza, pragnęli nieśmiertelności dla swoich dzieł, a przez to dla samych siebie. Wielu z nich odrzucało zasadę skromności, co nie było niczym złym, ponieważ świadczyło o poczuciu własnej wartości. Wraz z rozwojem świata słowo pisane mogło być zachowane na coraz więcej sposobów, a obecnie niemalże nie ma możliwości, aby całkowicie zniknęło. Nawet jeżeli pamięć o twórcy przeminie, to będzie ją przechowywać jego poezja.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222