Wyjaśnij sens obrazu żonkili w pierwszej oraz ostatniej strofie. Wskaż, czy jest symbolicznym odbiciem poety w świecie.
W pierwszej strofie obraz żonkili jest znaczący dla dalszych wydarzeń. Pojawiają się one w momencie słabości osoby mówiącej, podczas samotnego spaceru. Pojawienie się ich sprawia jednak, że poeta zakochuje się w tym widoku i docenia każdą jego sekundę. Opis kwiatów jest prosty – podczas pierwszego spotkania z nimi, dostrzega ich powierzchowność, wygląd, ilość. W ostatniej strofie poeta nadaje kwiatom większy sens, przywoływane wspomnienia z tamtego dnia doprowadzają go do lepszego samopoczucia, sprawiają, że jest radosny. Kwiaty są dla niego czymś więcej niż po prostu pustym wspomnieniem przyrody. Można to uznać za symboliczny obraz poety w świecie. Poeci często charakteryzują się samotnością, odosobnieniem. Kwiaty, niczym poezja, pojawiają się i ratują ich przed rozterkami, wewnętrznym poczuciem niezrozumienia. Poeci mogą być początkowo jedynie powierzchownym ciałem wylewającym z siebie słowa po to, by na końcu, stać się czyimś najpiękniejszym wspomnieniem, w którego tekstach można odnaleźć upragnione zrozumienie i radość.
Obraz żonkili w pierwszej strefie wzbudza już pierwsze emocje mówiącego, ale wpierw skupia się on na wyglądzie zewnętrznym kwiatów. Dopiero w ostatniej strofie odczuwa pełne i świadome emocje związane z pięknem tego, co widział. Obraz żonkili można uznać za symboliczne odbicie miejsca poety w świecie. Powierzchowność poetów oraz ich dzieł może wydawać się zwyczajna i nijaka, jednak po dłuższej refleksji i bliższym poznaniu zyskują na wartości tak jak opisane kwiaty.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222