Wyjaśnij sens puenty wiersza.
Ostatnie wersy utworu – „Skałom trzeba stać i grozić, / Obłokom deszcze przewozić, / Błyskawicom grzmieć i ginąć, / Mnie płynąć, płynąć i płynąć” – odnoszą się do motywu vanitas. Wszystko w świecie ma swoją funkcję, ale nie istnieją rzeczy nieprzemijalne. Zmieniają się zarówno ludzie, jak i natura. Podmiot liryczny również to dostrzega i wie, że cały czas musi kontynuować swoje działania, aby stale się rozwijać. Poeta powinien tworzyć aż do końca swoich dni i ani na chwilę nie stawać w miejscu. Poezja powinna być czymś stałym, podobnie jak woda przedstawiona w utworze.
Puenta wiersza odnosi się do konieczności ciągłego rozwoju, którą powinien odczuwać człowiek. Zatrzymanie się w miejscu i bierne oddanie się przemijaniu spowoduje jedynie poczucie marności. Poeta powinien stale tworzyć oraz iść do przodu w swej działalności – podobnie jak woda, która jest stała i niezmienna, ale w rzeczywistości cały czas płynie.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222