Na podstawie wersów 1. i 15.-22. przedstaw refleksję na temat praw rządzących dziejami ludzkości.
Refleksje zawarte w wersach 1. – „Zgliszcza. Takie już prawo wyrastać z popiołów” – oraz 15.-22. – „Krążenie jak poczynanie i łuny pęd / i widać tak wyraźnie, jak twarz w potoku. / Takie już prawo nam rosnąć czy ginąć, / sok wprowadzać w spalone łodyżki ciał, / gdy przy nas duch. A ja widziałem: stał / nad nieobeschłą kształtu gliną. / Bo w rośnięcie naoczne uwierzyć czym jest, gdy się tak pręży i zorza wstaje nad nimi?” – odnoszą się do ostatecznego przeznaczenia każdego człowieka – śmierci. Piekło wojny dobitnie udowodniło, że nikt nie jest w stanie jej uniknąć, a ona sama często przychodzi w najmniej spodziewanym momencie. W sytuacji, gdy ludzie giną na ulicach bez żadnej winy, nie sposób obejść się bez pesymistycznych wizji. Widmo kresu życia krąży nad ludzkością, stale jej zagrażając i nie dając najmniejszych szans na rozwój. Człowiek może próbować się temu przeciwstawiać za wszelką cenę, ale jego nadzieje zawsze będę płonne.
Baczyński roztacza przed ludzkością tragiczną wizję śmierci. Jej widmo stale jest obecnie i może zabrać ze sobą człowieka w najmniej spodziewanym momencie. Ludzie mogą próbować się rozwijać w czasie wojny, jednak takie postępowanie nie ma najmniejszego sensu, ponieważ wszyscy kiedyś zginą.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222