Przedstaw sposoby nawiązywania przez Mickiewicza do utworu Schillera. Weź pod uwagę nastrój, stylistykę i idee.
Zarówno Oda do młodości Mickiewicza, jak i oda Do Radości Schillera mają podniosły, patetyczny nastrój. Obydwa utwory odnoszą się do wzniosłych wartości oraz ideałów wspólnych wszystkim ludziom – odpowiednio młodość i wiążące się z nią przymioty oraz radość. Posługują się pięknym językiem i odwołują do kultury antyku. Oda do młodości ma w sobie wiele elementów romantycznych, których nie sposób doszukiwać się w utworze Schillera. Mickiewicz wierzy w potęgę uczuć i ich przewagę nad rozumem – „tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga, łam, czego rozum nie złamie”. Oda Do Radości jest spójnym stylistycznie i harmonijnym utworem, w którym cały czas utrzymuje się ten sam nastrój. Brak w niej kontrastów i zestawień sprzecznych poglądów, które Adam Mickiewicz ukazywał w Odzie do młodości. Obydwa dzieła łączy ze sobą wymowa ideowa oraz przekazywana wiara w szczególną wartość młodości i radości, a także pochwała dla altruizmu, do którego zdolni są ludzie młodego pokolenia.
Podobieństwa w utworach Schillera i Mickiewicza: podniosły nastrój; ważne, uniwersalne wartości i ideały; piękny język, spełniona zasada decorum, odwołania do kultury antyku, pochwała dla altruizmu.
Różnice w utworach Schillera i Mickiewicza: Oda do młodości jest typowym utworem romantycznym, prezentuje przewagę uczuć nad umysłem; pełno w niej kontrastowych zestawień i sprzeczności.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222