Zestaw ze sobą Wielką Improwizację Konrada oraz monolog Kordiana na szczycie Mont Blanc. Porównaj środki stylistyczne.
Zarówno monolog Kordiana na górze Mont Blanc, jak i Wielka Improwizacja obfitują w liczne środki stylistyczne. Bohater III części Dziadów stosował liczne apostrofy oraz pytania retoryczne, głównie zwracając się do Boga. Kierował w stronę Stwórcy liczne zarzuty i oskarżenia, które nasilały się, gdy On nie odpowiadał. Dodatkowo w wypowiedzi bohatera można wskazać ogrom metafor, które podkreślają symboliczny charakter słów. W Wielkiej Improwizacji nie brak również porównań, tworzących bardziej plastyczny obraz wypowiedzi. Monolog Kordiana na najwyższym szczycie Europy jest przepełniony poetyckim językiem i metaforyką. Bohater, choć nie podkreślał roli poezji tak samo, jak Konrad, od początku utworu wyróżniał się ogromną finezją stosowanych porównań, metafor oraz epitetów. To nie zmieniło się od czasu jego wyznań w stosunku do Laury i utrzymało się także w monologu.
Środki stylistyczne w Wielkiej Interpretacji: apostrofy („Ty Boże, ty naturo!”, „Pieśni ma, tyś jest gwiazdą za granicą świata!”), pytania retoryczne („Cóż Ty większego mogłeś zrobić – Boże?”), porównania („Zrzucę ciało i tylko jak duch wezmę pióra”), metafory („Ja mistrz wyciągam dłonie! / Wyciągam aż w niebiosa i kładę me dłonie / Na gwiazdach jak na szklanych harmoniki kręgach”).
Środki stylistyczne w monologu Kordiana: metafory („O gdyby tak się wedrzeć na umysłów górę, / Gdyby stanąć na ludzkich myśli piramidzie, / I przebić czołem przesądów chmurę”), porównania („Tam koło jednéj igły, krążą orłów stada, / Jak pierścionki żałobne na perłowych lodach”), apostrofy („Ludy! Winkelried ożył!”).
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222