Wskaż czy wolisz Mickiewicza, czy Słowackiego. Rozstrzygnij, który z nich miał większe zasługi dla narodowej literatury oraz ducha narodu.
Bardziej cenię Adama Mickiewicza, ze względu na całokształt jego twórczości. Jego utwory poruszały zróżnicowane problemy – od nieszczęśliwej, romantycznej miłości, przez ludową moralność, aż do kwestii narodowowyzwoleńczych. Narodowa literatura zawdzięcza mu wprowadzenie mesjanizmu i ugruntowanie martyrologii, a także stworzenie manifestu polskiego romantyzmu. W III części Dziadów przedstawił środowisko młodych patriotów, którzy bez wahania poświęcali się za ojczyznę oraz otwarcie skrytykował lojalistów, wspierających carską władzę. Narracja prowadzona przez Mickiewicza w znacznej mierze zbudowała ducha narodu – nie tylko pod względem patriotycznym. Jego Niepewność, Romantyczność czy też Odę do młodości znają wszyscy, nawet jeżeli nie zawsze zdają sobie sprawę, kto jest ich autorem. Adam Mickiewicz ugruntował romantyzm w Polsce, a jego osobiste doświadczenia pozwoliły na osadzenie w utworach licznych kontekstów biograficznych, które odzwierciedlały założenia ideowe epoki – wieszcz został zesłany do Odessy po procesie filomatów i wówczas zaintrygował go Wschód oraz Orient.
W tym zadaniu ważna jest Twoja opinia na wskazany temat – rozwiązanie ma charakter przykładowy. Weź pod uwagę poznane dzieła Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego oraz filozofię, jaką prezentowali w swojej twórczości. Adam Mickiewicz ugruntował romantyzm w Polsce i stworzył manifest polskiego romantyzmu. Początkowo fascynował się tematyką ludowości, Wschodu, który poznał podczas zesłania po procesie filomatów, a także romantyczną miłość. Powstanie listopadowe sprawiło, że jego poezja nabrała bardziej patriotycznego charakteru. Zaproponował własną koncepcję narodowowyzwoleńczą – mesjanizm. U schyłku życia powrócił do egzystencjalnej tematyki w cyklu liryków lozańskich. Juliusz Słowacki w niczym nie ustępował pierwszemu z wieszczy, jednak jego twórczość miała już inny charakter, a on sam nie przecierał szlaków dla wprowadzenia romantyzmu. Krytykę przynosiły mu relacje z jego ojczymem, którego Mickiewicz sportretował w Dziadach. Słowacki równie mocno angażował się w tematykę narodowowyzwoleńczą – opozycyjnie dla Mickiewicza zaproponował winkelriedyzm, który miał charakteryzować się aktywną walką. W swoich utworach poruszał problematykę romantycznej miłości i egzystencjalizmu (Rozłączenie, Testament mój, Uspokojenie) oraz gorzkiego rozrachunku z własnym narodem (Grób Agamemnona).
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222