Wyjaśnij niezwykłość paradoksu z wersów 1.-4.
W wersach 1.-4. podmiot liryczny opisuje swoje rozdarcie. Pomimo że ciałem znajduje się wśród towarzyszy i chętnie z nimi rozmawia, to jego obecność nic nie znaczy. Nazywa swoją cielesność trupem, ponieważ bez obecnego tu i teraz ducha czuje się martwy w środku. Jego dusza odleciała gdzieś daleko, próbując znaleźć dla siebie odpowiednie miejsce.
„Gdy tu mój trup w pośrodku was zasiada,
W oczy zagląda wam i głośno gada,
Dusza w ten czas daleka, ach, daleka,
Błąka się i narzeka, ach, narzeka”.
Niezwykłość paradoksu z wersów 1.-4. polega na porównaniu ciała podmiotu lirycznego do trupa. Niezależnie od tego, że stara się żyć normalnie i spędza czas z przyjaciółmi, jego dusza znajduje się gdzieś daleko od ciała. Błąka się po różnych zakątkach w poszukiwaniu spokoju i szczęścia.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222