Rozstrzygnij, czy utwór Schillera nawiązuje do estetyki klasycystycznej, a dzieło Mickiewicza wprost ją odrzuca.
Oda Do Radości Friedricha Schillera może być uznana za nawiązanie do estetyki klasycznej. Spełnia wszystkie wymagania gatunkowe, mówi o wzniosłych ideach i odwołuje się do antycznej boskości. Harmonijna budowa, rytmiczność, estetyka słowa oraz równy podział na strofy stanowią o klasycznym charakterze utworu. Oda do młodości Adama Mickiewicza odrzuca konwencjonalną tradycję, jednak nie całkowicie. Również w niej można znaleźć elementy nawiązujące do klasycznych koncepcji – patetyczny język, odwołanie do idei oraz bezpośredni zwrot do młodości. Utwór polskiego wieszcza dotyka również tematyki mitologicznej: „Młodości! tobie nektar żywota natenczas słodki, gdy z innymi dzielę”. Brak mu jednak harmonijnej, spójnej i rytmicznej kompozycji – strofy nie są regularne ani równie melodyjne, jak w odzie Do Radości. Obydwa utwory, choć podobne, realizują swoje założenia w odmienny sposób.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222