Wskaż w monologu Gustawa porównania, epitety i metafory. Następnie wyjaśnij, jak wpływają na odbiór fragmentu.
Porównania: „Pocałunek jej, ach, nektar boski! Jako płomień chwyta się z płomieniem, jak dwóch lutni zlewają się głoski harmonijnym ożenione brzmieniem” „jak cień błądząc przy kochanych wdziękach, bywam albo w niebiosach, albo w piekła mękach”.
Metafory: „natenczas śladem lubego anioła i cień mój błędny wkradnie się do nieba”, „zmieszam się z odetchnieniem i przeniknę ciebie”, „Pocałunek jej, ach, nektar boski”.
Epitety: „cień mój błędny”, „piękniejsza niźli aniołów oblicza”, „honorów świecąca bańka, wewnątrz pusta”, „puchu marny! ty wietrzna istoto”, „najcudniejsza postać dziewicza”.
Środki stylistyczne stosowane w wypowiedzi Gustawa pozwalają odwzorować emocje towarzyszące mu, gdy przeżywał wydarzenia, o których opowiada w monologu. Podkreślają rozdarcie romantycznego kochanka między miłością do ukochanej a rozczarowaniem i zazdrością o to, że nie może jej mieć.
Środki stylistyczne nadają wypowiedzi Gustawa bardziej emocjonalny charakter. Dzięki nim można lepiej poznać historię bohatera i motywacje jego życiowych decyzji. Podkreślają rozterki, które przeżywał. Wyszukany język zmienia swoją jakość na przestrzeni monologu, a zdania stają się krótkie i urywane, co podkreśla odczucia bohatera.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222