Przedstaw postrzeganie relacji z ludźmi Konrada ukazane w wersach 1.-9.
W wersach 1.-9. Konrad daje wyraz swemu poczuciu wyższości nad innymi. Głosi pochwałę samotności, ponieważ sądzi, że nikt nie potrafi zrozumieć go tak dobrze, jak on sam. Ludzie nie są mu potrzebni, gdyż tylko wewnętrzne odczucia dobrze odzwierciedlają myśli. Otwieranie się przed innymi stanowi w gruncie rzeczy stratę czasu „Ile krwi tylko ludzie widzę w mojej twarzy, tyle tylko z mych uczuć dostrzega w mych pieśniach”. Jeżeli nikt nie może poznać go w stu procentach, a wszyscy pojawiają się równie szybko, jak odchodzą, to nie sposób zaprzątać sobie nimi głowy. Przeznaczeniem każdego człowieka jest samotność.
Konrad wyraża przeświadczenie, że nikt nie jest w stanie w pełni zrozumieć drugiego człowieka. Każda próba przekazania komuś swoich myśli i uczuć stanowi stratę czasu. Z tego wynika również samotność człowieka – bez pełnego poznania kogoś nie można mówić o prawdziwej relacji, a zdaniem Konrada niemożliwe jest to niemożliwe.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222