Przedstaw, jak rozumiesz słowa Ducha z prologu. Wskaż, kim lub czym jest oraz jakie poglądy na temat ludzi przedstawia.
Duch występujący w pierwszym fragmencie nie został jednoznacznie zakwalifikowany do żadnej z grup duchów pojawiających się na przestrzeni dramatu. Jego słowa budzą skojarzenia z wypowiedziami Konrada z Wielkiej Improwizacji. Duch wyraża przekonanie, że człowiek nosi w sobie ogromną wybitność, której najczęściej nie potrafi odkryć. Można interpretować ten monolog w odniesieniu do głównego bohatera dramatu, ale też w stosunku do wszystkich ludzi. Duch nie pasuje do żadnej z grup bytów metafizycznych przedstawianych w utworze, a w swoich słowach wspomina jedynie o aniołach i szatanach, bez żadnej wzmianki o Bogu. Można wnioskować, że to wyższy byt, znajdujący się ponad nimi i znający wszelkie pierwotne prawdy o człowieku.
Duch z prologu nie ma jednoznacznej interpretacji ani osobowego utożsamienia. Wygłasza uniwersalne prawdy o ludzkiej naturze, które później znajdę odzwierciedlenie w postępowaniu Konrada. Postać sądzi, iż każdy człowiek jest w stanie znaleźć w sobie moc, która pozwoliłaby mu władać nad światem, ale nie wszyscy są tego świadomi.
Ćwiczenie 1.
25Zadanie 1.
53Zadanie 2.
53Zadanie 1.
220Zadanie 9.
220Ćwiczenie 2.
222