Esej ukazuje obecność (a raczej jej brak) wartości w obozie. Opisuje obóz jako miejsce zaprojektowane w taki sposób, by pozbawić skutecznie więźniów godności i człowieczeństwa. To miejsce, w którym upadają wszelkie wartości i wszelka moralność. Czyn duchownego przeciwstawia się jednak założeniom nazistów – przez swoją decyzję wskrzesza on pozornie utraconą godność i przywraca nadzieję.
Z kolei wiersz Różewicz opisuje to, co zostało utracone. Wskazuje, że moralność należy już do czasów minionych, zaś w wyniku Zagłady odczuwa kryzys wiary wartości, czuje, że wszelkie pojęcia straciły swój sens, nie mają znaczenia.
Esej to utwór prezentujący przemyślenia, założenia, poglądy autora.