Przykładowa odpowiedź:
Antynomie ja–oni, my–oni zostały zastosowane przez Rudzką i Borowskiego po to, by ukazać tragedię Holokaustu. Silne rozgraniczenie na dwie grupy wskazuje na wyraźny podział – tych, którzy są „nasi” (przeżyli obóz, mają takie same doświadczenia, również byli ofiarami) i tych, którzy są obcy. U Borowskiego innymi byli wszyscy, którzy znajdowali się po drugiej stronie (strażnicy, ale i inni współwięźniowie, którzy zagrażają przetrwaniu „ja”), z kolei u Rudzkiej „oni” to zarówno oprawcy, jak i wszyscy, którzy nie mają takich samych doświadczeń (czyli nie przeszli przez obóz, nie mają tożsamości obozowej).
