Apokalipsa bohatera zauważalna jest w wielu wymiarach, pod względem egzystencjalnym ukazuje się ona poprzez głęboki smutek, jakim epatuje bohater. Jest on zdecydowany, by zakończyć swoje życie, nie cieszy go życie i gotowy jest na śmierć. W kontekście dziejowym odnosi się to do sprawy polskiej – ludzie żyjący w Polsce ukazani zostali jako zdrajcy i ludzie o wątpliwym zaufaniu. W tym przypadku warto odnieść się do realiów życia w kraju w czasie, gdy Polska była uzależniona od ZSRR. Bohater przeżywa więc swoją apokalipsę także jako Polak. Pod względem metafizycznym przeżywa on apokalipsę jako człowiek. Uważa, że cała otchłań, świat, kosmos – wszystko to jest pogrążone w nicości, nad którą nie można zapanować. Opisywany przez niego świat jest więc z definicji ponury.
Dziejowe – dotyczące dziejów, ważny z punktu widzenia historii.
Metafizyczny – dotyczące tego, co niepoznawalne, tajemnicze, niedostępne