Rymkiewicz nawiązuje do wiersza Morsztyna, podejmując ten sam motyw trupa i refleksji nad przemijaniem. W obu utworach pojawia się zestawienie martwego ciała z żywym człowiekiem i podkreślenie ulotności życia. Obaj poeci opisują ciało w sposób dosadny, zwracając uwagę na jego rozkład, zimno i bezwład. Łączy ich też ironiczny, niekiedy paradoksalny ton, typowy dla barokowej tradycji poetyckiej.
1. Najpierw zwróć uwagę, że oba utwory łączy motyw martwego ciała i przemijania.
2. Potem pokaż, że zarówno Morsztyn, jak i Rymkiewicz porównują żywych do zmarłych, ukazując cierpienie, bezsilność i ulotność istnienia.
3. Następnie podkreśl, że oba teksty posługują się kontrastem i dosadnym obrazowaniem ciała, co daje efekt paradoksu i ironii.
4. Dzięki temu możesz pokazać, że Rymkiewicz świadomie podejmuje dialog z tradycją barokową i kontynuuje sposób myślenia charakterystyczny dla Morsztyna.