Sęp Szarzyński ukazuje człowieka jako istotę słabą, narażoną na błędy i cierpienia. Wskazuje na przemijalność młodości, ulotność dóbr i rozkoszy, a także nieuchronność śmierci. Jednocześnie łączy to z ogólną refleksją, że życie doczesne jest pełne niepewności i złudzeń, a prawdziwe szczęście można osiągnąć jedynie w relacji z Bogiem.
1. Zwróć uwagę, że podmiot liryczny opisuje własne słabości i błędy, co odzwierciedla los każdego człowieka.
2. Zauważ, że wspomnienie o przemijaniu młodości, cierpieniu i śmierci ukazuje ogólną prawdę o życiu ludzkim.
3. Podkreśl, że poeta pokazuje kruchość dóbr ziemskich i złudność rozkoszy, które odciągają człowieka od szczęścia.
4. Dodaj, że według Szarzyńskiego prawdziwe bezpieczeństwo i sens życia można odnaleźć jedynie w Bogu.