Szekspir zerwał z konwencją tragedii antycznej. Najważniejsze cechy jego dzieł:
– odejście od zasady decorum, czyli stosowności stylu – łączenie tragizmu z komizmem, np. humorystyczna wypowiedź Odźwiernego, ukazująca wśród gwałtownych scen np. śmierci
– zerwanie z zasadą trzech jedności (miejsce, czas, akcja) – akcja trwa kilka dni
– psychologiczna motywacja działań bohatera: człowiek nie jest zależny od fatum, lecz sam decyduje o swoim losie, klęska bohatera ma źródło w jego charakterze – Makbet dokonuje niewłaściwych wyborów, ponieważ ulega namiętnościom
– współistnienie świata realnego i fantastycznego – obok realistycznych wydarzeń pojawiają się zjawiska nadprzyrodzone, np. czarownice, duch Banka
– nastrój grozy i tajemniczości – budowany przez obecność mroku, zbrodni, przepowiedni i widm
– nowatorska budowa dramatu – podział na akty i sceny, rezygnacja z prologu i epilogu, brak chóru komentującego wydarzenia, pojawienie się didaskaliów, wprowadzenie scen zbiorowych, np. bitwy, uczty
1. Zwróć uwagę, że Szekspir odszedł od starożytnych reguł – jego dramat jest swobodniejszy i bardziej naturalny.
2. Zauważ, że bohaterowie nie są już ofiarami losu, ale sami ponoszą odpowiedzialność za swoje wybory.
3. Dostrzeż, że elementy fantastyczne i nastrój grozy pogłębiają emocje widza i podkreślają dramatyzm wydarzeń.
4. Dojdź do wniosku, że dzięki powyżej wymienionym cechom dramat szekspirowski stał się bliższy prawdziwemu życiu i bardziej uniwersalny.