Malowidło stanowi kontekst kulturowy dla sonetu Szarzyńskiego, ponieważ w obu dziełach ukazana jest kruchość i przemijalność ludzkiego życia. Podobnie jak w „Tańcu Śmierci” wszystkie postacie – niezależnie od wieku czy pozycji społecznej – podlegają śmierci, tak w sonecie poeta podkreśla niepewność losu i nieuchronność końca egzystencji.
1. Zwróć uwagę, że zarówno malowidło, jak i utwór poetycki wywodzą się z tej samej barokowej refleksji nad marnością świata (vanitas).
2. Zauważ, że w obrazie śmierć staje się powszechnym doświadczeniem wszystkich ludzi, co odpowiada słowom Szarzyńskiego o „krótkości i niepewności” życia.
3. Podkreśl, że oba dzieła miały pełnić funkcję moralizatorską – przypominać o śmierci i nakłaniać do duchowej czujności oraz życia zgodnego z wartościami religijnymi.
4. Dodaj, że zestawienie tych dwóch tekstów kultury pokazuje wspólną barokową wizję świata jako miejsca nietrwałego, w którym jedyną pewnością jest śmierć.