O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem
Gatunek
– sonet francuski (3 strofy czterowersowe o rymach okalających i dystych o rymach sąsiadujących)
Obraz człowieka
– człowiek jest słaby i rozdarty wewnętrznie między dobrem a złem
– jego życie to nieustanna walka duchowa z pokusami świata, szatana i własnym ciałem
– mimo grzeszności i słabości pragnie zbawienia i pomocy Boga
– znajduje nadzieję w wierze i Bożym miłosierdziu
Użyte środki stylistyczne
– apostrofa – o nasz możny Panie!
– peryfraza – srogi hetman ciemności (szatan), straszliwy bój (walka z pokusami)
– przenośnia – „dom – ciało” jako metafora ludzkiego ciała będącego więzieniem duszy
– epitety – „srogi hetman”, „łakome marności”, „straszliwy bój”
– antyteza – „Pokój – szczęśliwość; ale bojowanie byt nasz podniebny”
– wyliczenie – „z szatanem, światem i ciałem”
1. Zauważ, że w sonecie Sęp Szarzyński ukazuje życie człowieka jako nieustanną walkę duchową.
2. Dostrzeż, że poeta posługuje się językiem religijnym i militarnym, by pokazać zmagania duszy o zbawienie.
3. Zwróć uwagę, że człowiek w wierszu jest słaby, ale znajduje siłę w Bogu, który jest jego oparciem i nadzieją.
4. Podkreśl, że liczne figury retoryczne (apostrofy, antytezy, peryfrazy) nadają utworowi podniosły ton modlitwy i refleksji.
5. Zapamiętaj, że ten sonet jest klasycznym przykładem barokowej poezji metafizycznej, łączącej religię z filozoficznym niepokojem i introspekcją.