Barokowość tego obrazu polega na zaskakującym i paradoksalnym sposobie przedstawienia wiosny – postać ludzka została uformowana z kwiatów, roślin i owoców. To połączenie elementów pięknych, ale użytych w niezwykłym i dziwacznym zestawieniu, zadziwia i budzi podziw. Obraz wpisuje się w barokowe dążenie do ukazywania świata poprzez przeciwieństwa i iluzję, co podkreślał Janusz Pelc, pisząc o barokowej wielobarwności i paradoksach.
1. Najpierw zauważ, że obraz nie pokazuje wiosny wprost, lecz przez iluzję – twarz człowieka ułożona jest z roślin.
2. To zaskakuje odbiorcę, a jednocześnie wpisuje się w barokowe upodobanie do paradoksu i dziwności.
3. Zwróć uwagę na łączenie piękna przyrody z czymś nienaturalnym i dziwnym, co jest typowe dla sztuki baroku.
4. Dojdź do wniosku, że dzięki temu obraz spełnia jedną z najważniejszych funkcji baroku: zadziwia, przyciąga uwagę i skłania do refleksji nad ulotnością oraz przemiennością natury.