Utwory odwołują się do codziennych zachowań ludzi, nieuchronnie dążących do przemijania. Autorki ukazują aspekty codzienności, spacery, muzykę, poezję, obiad, prasowanie sukienki czy spędzanie czasu z rodziną. Autorki zdają sobie sprawę z ulotności życia, pokazują więc, że warto doceniać najzwyklejszą z chwil. Halina Poświatowska zauważa, czas człowieka kiedyś się skończy, jednak przywołany wiatr będzie na wieczność. Tak też będzie z samym Bogiem. Anna Kamieńska za to jasno pokazuje, by doceniać życie, by dać jej jeszcze trochę tej marności codzienności. Ukazuje docenienie życia. Autorki zgadzają się z Księgą, ponieważ nie zatracają się w błogiej, utopijnej myśli, że przemijanie da się ominąć. Stąpają twardo po ziemi i chcą, by doceniać ową marność, ponieważ i ona jest darem od Boga.
Zastanów się, jakie emocje i sytuacje ukazały autorki w wierszach – zwykłe, niezwykłe? Starały się one zdyskredytować przemijanie, były neutralne, czy je chwaliły? Zwróć uwagę na formę użycia słowa marność (vanitas) przez Annę Kamieńską. Marność kojarzona jest z negatywnym wydźwiękiem, jednak autorka nie chce, by ta odchodziła. Na koniec chce także, by dać jej czułą chwilę. O czym to świadczy?