Paradoks Pieśni nad pieśniami według Anny Kamieńskiej polega na tym, że mimo bukoliczności, jest to utwór poruszający tematykę miłości bardzo poważnie. Miłość ta jest zestawiana w kontekście ze śmiercią, niesie ze sobą grozę. Jednocześnie głębia i uniwersalizm tego utworu sprawiają, że inne dzieła, poruszające podobną tematykę, nie mogą dodać od siebie niczego nowego. Utwór ten powiedział już wystarczająco wiele. Osobiście uważam, że Pieśń nad pieśniami jest tekstem powierzchownie lekkim, jednak widać w nim niebezpieczną tendencję do wysławiania groźnej miłości, opartej na uzależnianiu swojego szczęścia od ukochanego/ukochanej. Jest to także utwór, który ukazuje moc miłości, która w pewnym sensie przez swój ogromny wpływ na świat, może przytłaczać zwykłego człowieka. Jest to jednocześnie bardzo uniwersalny i mądry tekst, którego tematyka została dostatecznie wyczerpana.
Bukoliczny – sielski, idylliczny, sielankowy.