Przygotuj wypowiedź ustną, w której omówisz funkcję groteski w prozie dzieł epoki.
Groteska była narzędziem, które pozwalało na przedstawienie ludzkich wad, nieprawidłowości społecznych i paradoksów w sposób przesadzony, dziwny lub karykaturalny.
Pisarze dwudziestolecia międzywojennego często używali groteski, aby skonfrontować czytelnika z absurdalnością warunków społecznych, politycznych i kulturowych tamtego okresu. Przez przerysowane postaci, sytuacje i zdarzenia, groteska pozwalała na wydobycie na powierzchnię ukrytych niesprawiedliwości, absurdów i hipokryzji. Wykorzystując śmieszność i ironię, pisarze chcieli zwrócić uwagę na patologiczne aspekty społeczeństwa.
Groteska była również narzędziem, które pozwalało pisarzom uwypuklić absurdy życia codziennego. Poprzez przerysowanie postaci, zachowań czy dialogów, twórcy tworzyli karykaturalne obrazy rzeczywistości, co pozwalało na ukazanie sprzeczności, nietrafionych wartości czy paradoksów społecznych. Groteska pozwalała zatem na demaskowanie hipokryzji i nonsensów, które towarzyszyły życiu w tamtym okresie.
Podsumowując, funkcja groteski w prozie dwudziestolecia międzywojennego była istotna i wieloaspektowa. Pozwalała na krytykę społeczną, demaskowanie absurdów, tworzenie dystansu wobec rzeczywistości oraz terapeutyczne radzenie sobie z trudnymi doświadczeniami.
Groteska to kategoria estetyczna, która polega na połączeniu w jednym dziele literackim elementów przeciwstawnych.