Napisz esej na 300 słów, na temat koncepcji poety i poezji w różnych epokach.
Utwór Juliana Tuwima o tytule Do losu, napisany w dwudziestoleciu międzywojennym, ukazuje pesymistyczny obraz współczesnego świata, gdzie poeta, jako czuły obserwator, odnajduje w nim nieszczerość, destrukcję i alienację. Tuwim podkreśla rolę poety jako krytyka społeczeństwa, który świadomie odmawia współudziału w fałszu i hipokryzji. Poeta staje się strażnikiem prawdy i odważnie wyraża swoje przemyślenia w twórczości. W epoce romantyzmu poeta był uosobieniem natchnienia i emocjonalności. Pragnął wyrazić indywidualność, wolność i pragnienie kontaktu z transcendencją. Adam Mickiewicz, jeden z najwybitniejszych poetów romantycznych, w swojej twórczości odwoływał się do narodowych mitów i historii, wyrażając m.in. ducha walki o wolność i niepodległość. W okresie modernizmu i awangardy, poezja przeszła rewolucję artystyczną. Poeci tak jak Tadeusz Peiper eksperymentowali z formą i językiem, stawiając akcent na autonomiczność poezji. Współczesność przyniosła kolejne zmiany w koncepcji poety i poezji. Poeci, jak Wisława Szymborska, skupiają się na refleksji nad kondycją człowieka i filozoficznych pytaniach dotyczących istnienia. Wszystkie te przykłady pokazują, że koncepcja poety i poezji jest zmienna i uwarunkowana kontekstem historycznym, społecznym i kulturowym. Zmieniają się nie tylko role i zadania poety, ale również podejście do estetyki i tematyki poezji.
W swojej pracy odwołaj się do utworów Tuwima oraz wierszy innych twórców, którzy przedstawiają inne epoki literackie.