Przykładowe rozwiązanie:
Fragment o charakterze naukowym:
„Miana zaś boskie, które najpowszechniej spotkamy w językach indoeuropejskich, łączą boskość z »niebem«, »jasnością«, czyli z tym, co wyraża zrekonstruowane przez badaczy praindoeuropejskie słowo deus; dźwięczy tu greckie Zeus […], łacińskie Jupiter, Diana, […] a także łacińskie deus, któremu przyświadcza […] i nasze słowiańskie dzień”. W języku naukowym spotkamy się z rozbudowanymi zdaniami i dokładnym wyjaśnieniem, chociażby prawdopodobnego znaczenia słów – tak jak ma to miejsce w tym przypadku.
Fragment o charakterze poetycki:
„…greckie wspomnienie czasu mykeńskiego […] rzuciło na mitologię ów osobliwy czar…” w tym zdaniu poetyckość uwidacznia się poprzez zastosowanie metafory „wspomnienie rzuciło na mitologię czar”.
Charakterystyczny styl naukowy dostrzeżemy w rozbudowanych zdaniach i dokładnych (rzeczowych) wyjaśnieniach. Cechą poetyckość są zwykle niebanalne środki wyrazu.