· NH4NO3 - azotan (V) amonu
· AlSO4(OH) - siarczan (VI) wodorotlenek glinu
· Mg(H2PO4)2 - diwodorofosforan(V) magnezu
· Cr2(SO4)3 - siarczan (VI) chromu (III)
· NaHSO3 - wodorosiarczan (IV) sodu
· NaNO2 - azotan (III) sodu
· CuCl2 ∙ 2H2O - chlorek miedzi(II) – woda (
)
· CaCl2 ∙ 6H2O - chlorek wapnia – woda (
)
· NaH2PO4 - diwodorofosforan(V) sodu
· Li2S - siarczek litu
· NH4HCO3 wodorowęglan amonu
· AlNO3(OH)2 - azotan (V) diwodorotlenek glinu
· K3PO4 - fosforan (V) potasu
· CaHPO4 ∙ 2H2O – wodorofosforan(V) wapnia – woda (
)
· Ca(NO3)2 - azotan (V) wapnia
· Na2HPO4 - wodorofosforan(V) sodu
· CuF2 ∙ 2H2O - fluorek miedzi (II) – woda (
)
· Nazwy soli prostych składają się z dwóch wyrazów: pierwszy pochodzi od nazwy kwasu, a drugi od nazwy metalu.
· Nazwy soli kwasów beztlenowych mają końcówkę „-ek”, np. bromek, siarczek.
· Nazwy soli kwasów tlenowych mają końcówkę: „-an”, np. siarczan, azotan(V).
· Nazwy soli podwójnych składają się z trzech wyrazów. Wymieniane są w kolejności alfabetycznej najpierw nazwy anionów, następnie nazwy kationów. W przypadku występowania większej liczby tych samych jonów używamy przedrostków: „di”, „tri”, „tetra”.
· Nazwy hydratów składają się z dwóch części, pierwsza to nazwa soli bezwodnej następnie myślnik wyraz „woda” i określenie ilości cząsteczek soli do cząsteczek wody.
· Nazwy wodorosoli – nazwa anionu z przedrostkiem: „wodoro” i nazwa kationu.
· Nazwy hydroksosoli – w tych nazwach występuje słowo: „wodorotlenek”. W zależności od liczby grup –OH używamy przedrostków: „di”, „tri”, „tetra”.