Na podstawie znajomości energii wybranych wiązań chemicznych należy ocenić, czy reakcja jest endoenergetyczna, czy egzoenergetyczna.

N≡N + O=O → 2 N=O

Rozrywane wiązania: N $\text{[math]}$ N i O=O

Ilość energii pobranej z otoczenia (zrywane wiązania):

1 mol ∙ 947 $\text{[math]}$ + 1 mol ∙ 499 $\text{[math]}$ = 1446 kJ

Tworzone wiązania: N=O

Ilość energii oddanej do otoczenia (tworzone wiązania):

2 mol ∙ (- 631 $\text{[math]}$ ) = - 1262 kJ

Bilans końcowy:

1446 kJ + (- 1262 kJ) = 184 kJ = ΔH

Ponieważ ΔH (entalpia) jest większa od zera reakcja, jest endoenergetyczna.

Z tabeli 1.1 odczytujemy wartość energii wiązań N≡N, O=O, N=O. Aby przerwać wiązanie, musimy dostarczyć ciepło do układu (dodatnia wartość energii wiązania), natomiast aby je stworzyć, ciepło jest oddawane do otoczenia (ujemna wartość energii wiązania). Tam, gdzie wiązania są rozrywane wstawiamy znak „+” przed wartością z tabelki a tam, gdzie tworzone wstawiamy znak „-” przed wartością z tabelki. Musimy pamiętać, żeby wymnożyć ową wartość przez całkowitą liczbę wiązań biorących udział w reakcji tj. współczynnik stechiometryczny z jednostką mol i liczbę wiązań w danym związku. Sumujemy wartości energii i na podstawie tego, czy wynik (entalpia) jest dodatni czy ujemny wnioskujemy o typie reakcji (endoenergetyczna lub egzoenergetyczna).