Najważniejsze zmiany w strukturze zatrudnienia w krajach Europy Wschodniej po 1989 r. to:
● w przemyśle: upadek nierentownych zakładów lub znaczne zmniejszenie zatrudnienia w tych, które przetrwały transformację – wzrost bezrobocia, jednocześnie rozwój zakładów prywatnych, w których częśc osób znalazła zatrudnienie;
● w rolnictwie: decentralizacja, przywrócenie własności prywatnej – utrata pracy przez wiele osób zatrudnionych w rolnictwie, jednocześnie przejmowanie dużych gospodarstw rolnych przez prywatnych właścicieli;
● w usługach: rozwój sektora usług, w którym znalazło zatrudnienie wiele osób wcześniej związanych z rolnictwem i przemysłem.
Zmiany w strukturze zatrudnienia w krajach Europy Wschodniej wynikają ze zmian, jakie zaszły w gospodarce. Utrzymywanie dużych, nierentownych państwowych zakładów przemysłowych i gospodarstw rolnych przestało się opłacać.
Wcześniej wiele ze stanowisk w takich miejscach było zbędnych – miało to charakter sztucznego zaniżania bezrobocia. Transformacja ustrojowa spowodowała, że niepotrzebnych miejsc pracy nie dało się dłużej utrzymywać. Jednocześnie zaczęła się zmieniać struktura gospodarki – coraz bardziej przypominała ona tę typową dla krajów wysoko rozwiniętych, z dużym udziałem sektora usług.