Do krajów Europy Wschodniej zalicza się:
● Polskę,
● Czechy,
● Węgry,
● Słowację,
● Litwę,
● Łotwę,
● Estonię,
● Białoruś,
● Ukrainę,
● Słowenię,
● Chorwację,
● Bułgarię,
● Rumunię.
Wszystkie kraje Europy Wschodniej znajdowały się w 1989 r. na podobnym poziomie, jeśli chodzi o rozwój gospodarczy (np. o poziom PKB na osobę). Z czasem zaczęło się to zmieniać. Różnice pojawiły się przede wszystkim po wejściu poszczególnych krajów do Unii Europejskiej.
Dysproporcje pomiędzy krajami Europy Wschodniej i Zachodniej nadal są widoczne, ale stopniowo się zacierają. W państwach, które dołączyły do UE, podniósł się poziom życia, wzrosła wartość PKB na 1 mieszkańca, przeprowadzono modernizacje zakładów przemysłowych, pojawiły się inwestycje z zagranicy, rozbudowano infrastrukturę.
Kraje Europy Wschodniej, które nie są członkami Unii Europejskiej (Ukraina, Białoruś), rozwijają się znacznie gorzej pod względem gospodarczym. Są także zależne od Rosji, a przez to ich sytuacja jest niestabilna – co jest szczególnie widoczne na przykładzie Ukrainy.
Rozwój krajów Europy Wschodniej przebiega nierównomiernie. Dowodem na to jest np. różny poziom PKB na jednego mieszkańca. Można jednak zauważyć pewną prawidłowość – od momentu wstąpienia poszczególnych państw do UE rozpoczyna się ich intensywny rozwój, widoczny m.in. w postaci wzrostu wysokości PKB w przeliczeniu na mieszkańca.