●Chrześcijaństwo dzieliły od marksizmu: 1) ideologia – komuniści uznali religię za „opium dla ludu”, 2) praktyka – marksiści uważali za dobre wszystko, co przyspieszało triumf komunizmu.
●Po 1947 r. władze nasiliły propagandę antykościelną, aresztowały kilkuset księży i założyły ruch tzw. księży patriotów, którzy mieli rozbić Kościół od środka.
●W 1950 r., dzięki staraniom prymasa Wyszyńskiego, doszło do podpisania porozumienia między rządem a episkopatem.
●W 1953 r. komuniści aresztowali prymasa Wyszyńskiego, a wówczas biskupi złożyli ślubowanie wierności PRL.
●W październiku 1956 r. władze uwolniły prymasa Wyszyńskiego, ale wkrótce Władysław Gomułka na nowo podjął walkę z Kościołem.
●Orędzie biskupów polskich do biskupów niemieckich (1965) spowodowało antykościelną kampanię propagandową ze strony władz.
Kościół w okresie PRL był jednym z głównych wrogów komunizmu. Ustrój komunistyczny jest z natury ateistyczny, do tego był narzucony Polakom z zewnątrz, natomiast kościół Katolicki był zakorzeniony w historii kraju. Do tego instytucja kościoła polskiego od wieków związana była z oporem przeciwko okupantowi, co sprawiało, że podporządkowanie go lub zniszczenie jego wizerunku było kluczowe dla zlikwidowania oporu społecznego.