Niemcy traktowali Polaków z przemocą i okrucieństwem. Okupanci zabijali przypadkowych ludzi na ulicach oraz wywozili Polaków do obozów koncentracyjnych, w których panowały nieludzkie warunki. Ludzie byli tam mordowani lub umierali z zimna, głodu i zbyt ciężkiej pracy.
Po przegraniu II wojny światowej Polska znalazła się pod okupacją rosyjską i niemiecką. Ziemie okupowane przez Niemców zostały podzielone na dwie części – Śląsk, Wielkopolskę, Pomorze, Suwalszczyznę, część Mazowsza i województwa łódzkiego włączono do III Rzeszy, a z reszty utworzono Generalne Gubernatorstwo ze stolicą w Krakowie. Niemiecki terror miał za zadanie przekształcić Polaków w społeczność pozbawioną tożsamości narodowej i niewolniczo pracującą dla Niemców. Zgodnie z tą ideą oprawcy pozbawili Polaków praw obywatelskich, dostępu do edukacji i kultury oraz eliminowali polskie elity państwowe (m.in. nauczycieli, działaczy politycznych, wojskowych, duchownych). Na terenach wcielonych do Rzeszy prowadzono akcję wysiedlania Polaków Generalnego Gubernatorstwa. Każdego kto sprzeciwiał się niemieckim rządom mordowano lub osadzano w więzieniach, a później w obozach koncentracyjnych.