Unia realna to związek dwóch państw, który opiera się na wspólnych instytucjach. Przykładem unii realnej jest unia lubelska (unia polsko-litewska) zawarta w 1569 r.
Polska i Litwa od chwili zawarcia unii miały wspólnego władcę, wspólną walutę oraz jeden sejm i senat, którego obrady były zwoływane zarówno na terenie jednego, jak i drugiego kraju. Od czasu unii lubelskiej Polska i Litwa prowadziły także wspólną politykę zagraniczną.
Przykładem prowadzenia wspólnej polityki zagranicznej przez Polskę i Litwę, jest zaangażowanie się naszego kraju w wojny z Rosją oraz Turcją. Wcześniej Litwa toczyła wojny na wschodzie sama, od chwili zawarcia unii realnej miała wsparcie Królestwa Polskiego.