Orzeczenie imienne – składa się z łącznika wyrażonego osobową formą czasowników: być, zostać, stać się, okazać się, wydawać się lub zaimkiem to oraz orzecznika wyrażonego rzeczownikiem w narzędniku (Jestem górnikiem), przymiotnikiem (Będę miła), zaimkiem rzeczownym lub przymiotnym (Oni nie są tacy), liczebnikiem porządkowym (Była czwarta na mecie), przysłówkiem (Jest cudownie), wyrażeniem przyimkowym (Nóż okazał się z drewna). Łącznikiem może być wyraz to lub wyrażenie jest to – wtedy orzecznik wyrażony rzeczownikiem ma formę mianownika (Nasza mama to piękna kobieta).
Wyjaśnienie:
Orzeczenie imienne w języku polskim składa się z wyrazu, który ma samodzielne znaczenie (rzeczownik, przymiotnik, zaimek) oraz czasownika posiłkowego (np. być, stać się).
