Kolokwializmy: sobie radzisz, bogu dzięki, sobie się lęgną, nie zawraca mi głowy, zuchelku, oklepane, to dopiero byłaby parada, mam więc z głowy, może obejść się.
Użycie kolokwializmów nadaje wierszowi swobodnego, beztroskiego, a nawet lekceważącego charakteru. Dzięki temu autorka uwydatniła postawę podmiotu lirycznego.
Kolokwializmy w utworze mają określoną funkcję. Określ, jak wpływają na ton wiersza.