Dualizm zakładał, że w ramach pojedynczego bytu istnieją dwa skrajne i przeciwstawne zjawiska, które ze sobą nie korespondują. W średniowieczu dualizm dostrzegano w człowieku, który miał być stworzeniem o śmiertelnym ciele i nieśmiertelnej duszy. Koncepcja ta odpowiadała doktrynie Kościoła katolickiego.
Średniowiecze to epoka historyczna, której ramy czasowe określa się na V–XV wiek.