Zachowanie cesarza zmieniło się pod wpływem słowika, który ocalił jego życie. Na łożu śmierci cesarz zrozumiał, że sztuczny, nawet najpiękniejszy słowik nie zastąpi prawdziwego, który jest mu oddany i darzy go prawdziwym uczuciem. Pojął też, że nie musi więzić słowika w pałacu, aby był on jego przyjacielem.
Baśń pokazuje, że najcenniejsze jest to, co prawdziwe, a ważniejsze od materialnych rzeczy są szczere uczucia do innych.