Jedną z polskich „noweli z sokołem” jest Kamizelka Bolesława Prusa. W tej noweli najistotniejszym elementem jest powracająca tytułowa kamizelka. Przedmiot opisywany w utworze jest bardzo stary i zużyty, jednak ma bardzo duże znaczenie. Ubranie miało na sobie ślady ciągłego przerabiania, które związane było ze zmianą wagi chorującego mężczyzny. W noweli występuje młode, skromnie żyjące, małżeństwo. Pewnego razu mężczyzna dostał krwotoku. Młodzi bardzo się kochali i mimo choroby czy braku pieniędzy starali cieszyć się życiem. Po czasie jednak mężczyzna nie był w stanie pracować ze względu na swój stan zdrowia, więc kobieta musiała pracować więcej. Po wizycie u lekarza okazało się, że stan mężczyzny jest ciężki. Kiedy zauważył, że jego kamizelka jest na niego coraz luźniejsza, zaczął się niepokoić, ponieważ świadczyło to o postępowaniu choroby. Kobieta jednak, by wspierać męża, ciągle zwężała kamizelkę. Kiedy on zaczynał się domyślać, udawała, że nic jej na temat nie wiadomo. Mężczyzna tłumaczył sobie sytuacje tym, że może przecież przesuwać pasek w ubraniu. Utwór kończy się niezwykle wzruszającą sceną – para znajduje się w swoich objęciach, a chory dzięki swojej żonie zyskał nadzieje na wyzdrowienie, a z jego ust padą słowa „kamizelka nigdy nie skłamie”.
Nowela to krótki utwór epicki o prostej, nieskomplikowanej fabule. Jednym z rodzajów jest tzw. nowela z sokołem. Wspomniany „sokół” – to element noweli, najczęściej przedmiot, który jest punktem zwrotnym utworu, wokół niego skupiona jest uwaga. Za ojca nowelistyki nowożytnej uznawany jest włoski pisarz Giovanni Boccaccio (1313 – 1375). Najbardziej znany jest właśnie dzięki zbiorowi nowej pt. Dekameron.