W wierszu Dusiołek jest postacią wyimaginowaną, której charakter i istota nie są dokładnie opisane. Jest przedstawiony jako potwór lub zły duch, który wychodzi z rowu. Wiersz sugeruje, że Dusiołek jest nieprzyjemny i powoduje niepokój, gdy Bajdała zasypia na ściółce z mchu. Dusiołek wywołuje w Bajdale silne emocje, które manifestują się poprzez jego krzyki.
Opisy przedstawiają Dusiołka jako postać niezwykłą i nieprzyjemną wizualnie. Jego wygląd jest groteskowy i niezgodny z normami.