Imię „Dusiołek” jest wyrazem stworzonym przez autora wiersza i nie posiada konkretnego znaczenia w języku polskim. Może być ono powiązane z charakterem postaci, sugerując, że Dusiołek jest duchem lub istotą związaną z duszeniem lub nieprzyjemnymi zjawiskami.
Autor używa jednak niezwykłych opisów, takich jak „Pysk miał z żabia ślimaczy, — / (Że też taki żyć raczy!) — / A zad tyli, co kwoka, kiedy znosi jajo. / Milcz, gębo nieposłuszna, bo dziewki wyłają! / Ogon miał ci z rzemyka, / Podogonie zaś z łyka.”
Opisy te przedstawiają Dusiołka jako postać niezwykłą i nieprzyjemną wizualnie. Jego wygląd jest groteskowy i niezgodny z normami.