W przypadku wymienionych utworów, takich jak mitologie, religijne teksty czy baśnie, nie zarzuca się autorom kłamstwa, ponieważ są one postrzegane jako wytwory ludzkiej wyobraźni, a nie rzeczywiste opisy faktów. W przypadku mitologii, na przykład, te opowieści są traktowane jako symboliczne lub alegoryczne przedstawienia pewnych wartości, wierzeń czy historii, a nie dosłowne relacje wydarzeń.
Różnica między kłamstwem a fantazją lub fikcją literacką polega na intencji i kontekście, w jakim zostają przedstawione.
Kłamstwo to celowe wprowadzenie w błąd innych ludzi, z premedytacją prezentowane jako prawda. Kłamca dąży do osiągnięcia korzyści osobistej lub manipulacji innymi poprzez fałszywe informacje. Kłamstwo jest nieetyczne i ma negatywne konsekwencje.
Fantazja i fikcja literacka natomiast są formami twórczości artystycznej, które polegają na wykorzystaniu wyobraźni, aby stworzyć fikcyjne światy, postacie i historie. Autorzy fikcji literackiej jasno deklarują, że ich twórczość jest fikcyjna i niepretensjonalna wobec przedstawienia faktów. Fantazja i fikcja literacka są akceptowane jako forma ekspresji artystycznej i mają na celu emocjonalne, intelektualne lub rozrywkowe oddziaływanie na czytelników.
Warto pamiętać, że kultury różnią się w swoich przekonaniach i interpretacjach potworów i złych istot. Co może być uważane za złe lub groźne w jednej kulturze, może mieć inne znaczenie w innej kulturze.