Fazę rozwoju pęcherzyka, w której może dojść do zapłodnienia, oznaczono na rysunku numerem B – II, ponieważ 3 – w tej fazie jest widoczne jajeczkowanie.
Cykl miesiączkowy zwany również menstruacyjnym to powtarzające się okresowo zmiany w organizmie kobiety regulowane przez hormony wydzielane przez przysadkę mózgową, która kontroluje uwalnianie hormonów jajników, czyli estrogenów i progesteronu.
Pierwszy cykl miesiączkowy pojawiają się w okresie dojrzewania u dziewczynek między 11., a 15. rokiem życia i powtarza się cyklicznie do menopauzy (ok. 45-55 lat). Cykl trwa zazwyczaj od 26 do 34 dni, a jego długość nieznacznie może się zmieniać pod wpływem stresu, choroby lub zmiany klimatu.
Cykl menstruacyjny dzieli się na kilka faz:
miesiączkowania,
rozwoju pęcherzyka,
owulacji,
ciałka żółtego.
Za początek cyklu uznaje się pierwszy dzień krwawienia z dróg rodnych, czyli miesiączki zwanej też okresem. Dzieje się tak ponieważ organizm usuwa z macicy nie zapłodnioną komórkę jajową wraz z fragmentami nabłonka i krwi. W następnym etapie, po ustaniu krwawienia, przysadka mózgowa uwalnia hormon pobudzający jajnik do rozpoczęcia procesu dojrzewania pęcherzyka jajowego. Pod wpływem wydzielanych przez niego estrogenów zostaje odbudowana błona śluzowa macicy. Gdy pęcherzyk dojrzeje pęka i uwalnia komórkę jajową, następuje to w połowie cyklu, a proces ten nazywany jest owulacją lub jajeczkowaniem. Uwolniona komórka jajowa trafia do jajowodu. Natomiast pusty pęcherzyk przekształca się w ciałko żółte i wytwarza progesteron, który przygotowuje macicę na przyjęcie zarodka. Jeśli dojdzie do zapłodnienia ciałko żółte cały czas będzie uwalniało progesteron, co spowoduje zablokowanie dojrzewania kolejnych pęcherzyków, a błona śluzowa macicy nie ulegnie złuszczeniu. Natomiast w przypadku, gdy nie dojdzie do zapłodnienia ciałko żółte przestaje produkować progesteron i zanika, komórka jajowa obumiera, a na skutek niskiego poziomu hormonu dochodzi do złuszczenia błony śluzowej macicy, czyli miesiączki i cykl zaczyna się od nowa.